خدایا ممنونم که بلاک، هاید، نخوندن یا اگه همه این‌ها نشد، فش خارمادر آفریدی

فیلم‌های خفن سینمای ایران دارم می‌بینم یکی بعد از یکی دو خواهر، آتش‌بس، به روح بابام، اگه می‌تونی من بگیر و برای امشبم ثروت نهفته رو انتخاب کردم

ملافه‌های تختم عوض کردم، همون سفید‌ ساده‌هارو انداختم. رو بالشتی‌هامم عوض کردم مشکلی خال‌خالی‌ها رو گذاشتم جا نارنجی‌ها، الانم خیلی شیک یه سه چار تا پیس عطرم زدم به ملافه‌های تازه عوض شدم. دلم می‌خواد سال‌ها تو خنکی‌های تازه‌ش بمیرم به علی‌اکبر قسم

هنوز 2008 برام سال جدید حساب میاد. از 2008 به بعد دیگه تقریبا حتی یک ذره هم پیشرفت نکردم حتی لاکپشت‌وار

با سرعت 24kb/sec باید فیلتر شکن هم اجرا کنم. فشه دیگه فشه.

یک‌پوریا رو که بستم، گفتم میام اینجا راحت‌ترم برای خودم. هر چی دلم خواس می‌نویسم بدون اینکه بخوام جواب پس بدم. بعد حالا برداشتن بلاگر فولان کرده.مثل چکش می‌شه این افکارم دقیقن میخوره وسط سرم. اه اه اه

ریشات بخورم شیپیش

من همیشه فکر می‌کردم باید 3 اردیبهشت 89 دیگه خوشبختترین آدم روی زمین باشم. این فکرم از سال 80، 81 باهامه. تو رویاهام همیشه فکر می‌کردم 3 اردیبهشت دو تامون زیر آفتاب لم دادیم؛ داریم از آفتابی که رومون می‌تابه لذت می‌بریم تو یه جزیره‌ای که الان که 3 اردیبهشت هم تموم شده پیداش نکردم هیچ ذهنیتی ندارم ازش.
3 اردیبهشت بی دلیل شده بود برای من روز مهمی، همه رویاهای زندگیم ختم می‌شد به 3 اردیبهشت. خلاصه امروز وقتی دانیال بسته بودم رو سینه‌ام داشتم نودل‌های پخته‌ شدم‌رو با مخلوط تفت داده شده گردو کدو،بادمجون، پیاز و سیر قاطی می کردم فهمیدم، 3 اردیبهشت بود امروز. به دانیال گفتم، دانی امروز 3 اردیبهشت بود من نه تنها به آرزوهایی که داشتم نرسیدم حتی نصف چیزهایی که داشتمم برام شده آرزو دانیال هم عین منگل‌ها نگاه می‌کرد فقط. خلاصه 3 اردیبهشت هم گذشت.

خیلی کم پیش میاد از اجرای لایو یک موزیک بدم بیاد، تقریبا همشون خوب بوده تا الان برام. ولی mark knoper- lions( live at the bbc)عالی بود عالی.

الان تریلی با بارش تو اتاقم گم می‌شه.

من اگه بخوام از تو بنویسم که همینطوری نمی‌تونم یه سابجکت بنویسم، باید از اولت بنویسم تا آخرت، که تو حوصله خوندنش داری نه من حس نوشتنش. تازه آدمی که آخرش باشه تموم شده باشه دیگه نوشتن نداره.

اولین باری که به طور واقعی له شدم ده سالم بود، زمانی که تو بستکبال داداشم نزاشت حتی یه دقیقه توپ بیاد دستم. بعد از اون سعی کردم به له شدن عادت کنم. الان دیگه برام عادیه، مثلن اگه صب از خواب پاشم ببینم ننه‌ام هم باهام طرفه، به فاطمه اصلن شوک نمی شم.

با راک بزرگ شدم، ناخواسته. عادت دارم بهش، داداشم یه راکر خوب بود. یه آدمی که لااقل موزیکی که گوش می‌داد می‌فهمید. راک جذب می‌کنه، بفهمیش نمی‌تونی ولش کنی. شاید هر چند وقت یه‌بار بزنی تو یه سبک دیگه ولی باز ته‌تهش تو خلوت خودت میای سر همون موزیک‌هایی که گوش می‌دادی قدیم. متاسفانه راک دیگه تو دهه 90 مرد، حیف شده دیگه واقعن. من باید دهه 70 به دنیا میومدم. گناه دارم من برای دنیای موزیک هوس، ترنس نیستم.

گردنبندی دارم که اگه تو دهنم نباشه صد در صد گردنمه. از جنس نقره به طرح ॐ بعد اون لبه تیزش آخر یه روز باعث مرگ من میشه. شبی نیست که نره تو رگ گردنم من از درد بیدار نشم

چه می‌کنه این اتک همه کاره

وسواس دارم، وسواس تمیز کردن خونه‌ام. طبعن می‌تونم تو زباله‌دونی سال‌ها بدون نگرانی زندگی کنم. ولی کافیه بگن این زباله‌دونی الان دیگه شده خونه‌ات از فرداش با آب، تاید، ریکا، جارو برقی و هزار‌تا کوفت و زهرمار دیگه می‌افتم رسمن به جونش تا اون جوری که می‌خوام برق نزنه ولش نمی‌کنم.

لخت می‌شم تی‌شرتم عوض کنم، نمی‌دونم با آدم خوابیدم یا چرخ‌خیاطی

یه فایل پیدا کردم رو هارد کامپیوتر قدیمیه، بعد هی فکر فکر که این چی بوده که اینقدر مهم بوده برام که تو فولدر ایمپورت فایل نگه داری می‌شده این چیزا. بعد دیدم حتی پسوند فایل هم برام عجیبه با سرچ این حرف‌ها به این نتیجه رسیدیم که بک‌آپی هستش که بنده از مسیج‌های اینباکس موبایلم اون موقع گرفتم. یعنی آرشیو اس‌ام‌اس‌های 7 سال پیشم. چه انی بودم اون موقع با چه انایی زندگی می‌کردم اون موقع، بعد یه سری کلمات نا مفهوم بین من دوس‌دختر اون موقع‌ام رفت آمد شده بود که یادم نمیومد چیه، مثلن E M K? خب طبعن این معنی نداره ولی اون گفته بود در جوابش A E M. مسنجرم آنلاین کردم دیدم آنلاین بعد استاتوسش نوشته بود E M T? بعد داستان این کلمات یادم افتاد اول جملاتی که به هم می‌خواستیم بگیم می‌زدیم با هم خیلی شیک حرف می‌زدیم الان ولی دارم فکر می‌کنم دلیل این کاری که می‌کردیم چی بوده و چرا؟

پینک دوس دارم. با اینکه یه سلبیریتی خوب هستش، همیشه بی حاشیه بوده. پذیرفتنش همون جوری که هست، کسی بهش گیر نمی‌ده. آهنگاش نقد نمی‌کنن اصلن کاریش ندارن، اونم فقط خیلی بخواد هم بکشه بامزه‌گی کنه یه گیری به پاریس هیلتون می‌ده. کلن بی حاشیه بودن تو اوج خیلی خوبه تو اوجم نباشی خوبه حتی.

بوروبوروبورور

موبایلم مرد، حوصله گوشی جدید عادت کردن بهش ندارم.

طبعن گوگوش با اینکه خوبه می‌تونه یه‌هو تمام مراحلی که لازمه از یه جا شروع شه تا به حال روز خراب برسی طی یه مرحله انجام بده.

وقتی از درک ساده‌ترین مشکلاتم عاجزی، وقتی اصلن نمی‌فهمم چی می‌گی. نمی‌دونم چه اصراری داری بشینی با من حرف بزنی، موندم تو کار خودم. نمی‌دونم من خواستم ننه بابا داشته باشم، اصلن من کاره‌ای بودم این وسط؟

تو شروع دیگه هم باشی من هنوز به ته قبلیه نرسیدم

لازمه بگم هر وقت هر مشکلی باهم داریم لازم نیس هی بغل گوش من تکرار کنی من دوست دارم من دوست دارم. خب به تخمم نداشته باش این یک دومن چه فرقی به حال مشکلمون می‌کنه دوس داشتن تو

من معمولن اگه شب‌ها بخوابم. صب ساعت 8 بیدارم، اگه هم نخوابم که صب به صب ساعت بالا سرم که ساعت 8 زنگ می‌زنه رو قطع می‌کنم، می‌رم پی زندگیم. ولی خوب از اونجایی که از ساعت 8 صب تا 12، 1 ظهر با کسی حرف نمی‌زنم اونچنان هرکی باهام حرف می‌زنه میگه ااا خواب بودی؟ برو بخواب. بعد اصلن مسئله مهمی نیس این حرف ولی من از تکرار بدم میاد از تکرار اینکه نه بابا خواب کجا بود از فلان ساعت بیدارم.

عزیزم با کون نه با رون بیا مرسی

خب طبعن عاشقتم تیکه کلام منه، تیکه کلام من نه‌ها تیکه کلام خیلی از ماهاس. بی دلیل هم می‌گمش یعنی یه چیزی تو مایه‌های اوکی‌ئه محسوب میشه این حرف برام. ولی خب این دلیل نمیشه هر وقت من این جمله رو بگم تو قربون صدقه واقعی بری از من.

یه سری متن نخونده ندارم یه سری پست نخونده یه سری مقاله نخونده پرینت گرفتم دارم میرم توالت بخونمشون بیام

یه مش حال خراب

همه از من گریزانن تو هم بگذر از این تنها
داریوش نصفه شب

تنها چیزی که من دیگه هنوز یه مقدار بهش عشق می‌ورزم همین سوپرمنه

حالا یه آشغالی برداشت یه سیبی خورد تو باید مارو بگای به جاش؟

اندکی صبر الان میاد

چطوری می‌تونی مثلن فردا بیای بگی پوری من زن گرفتم.

آرش از اون انسان‌های رو اعصابه از اون موجوداتی که بسکه دوس دارن تو پرانتز باشن له‌ت می‌کنن. بسکه برای همه چیز توضیح دارن. حتی بسکه زر می‌زنن

گوشه مخم درد می کنه